Opis
Lektura monografii Anny Paluszak-Bronki przyniosła mi wielką satysfakcję poznawczą. Książka ma charakter interdyscyplinarny i wymagała od Autorki zapoznania się z wieloma pozajęzykoznawczymi opracowaniami z zakresu teologii, historii Kościoła, a także dawnymi pismami Ojców Kościoła. Opracowanie charakteryzuje się starannością i wnikliwością badawczą. Mimo że literatura dotycząca dawnego piśmiennictwa religijnego jest bardzo bogata, to monografia Anny Paluszak-Bronki wnosi istotny wkład w rozwój badań nad tą trudną i wymagającą cierpliwych badań filologicznych dziedziną językoznawstwa. W monografii dostrzegam także istotny walor dydaktyczny. Książka może być użyteczna w nauczaniu akademickim, na zajęciach z historii języka polskiego i stylistyki.
Z recenzji dr hab. Izy Matusiak-Kempy, prof. UWM
Monografia […] jest wartościowym studium z zakresu leksykologii historycznej odnoszącej się do słownictwa religijnego. Autorka w jasny i przejrzysty sposób prezentuje nazwania siedmiu sakramentów Kościoła katolickiego stosowane w kazaniach przez Piotra Skargę. Anna Paluszak-Bronka sięgnęła do swoich badań języka szesnasto- i siedemnastowiecznego jezuity (co sygnalizuje we wstępie pracy), wyraźnie je rozszerzając i uzupełniając. Konsekwentnie w stosunku do poszczególnych „rytów bliskości Boga” charakteryzuje określenia użyte przez kaznodzieję, przeprowadzając ich szczegółowe analizy i klasyfikacje. Całość rozważań została przez Annę Paluszak-Bronkę umieszczona na tle ówczesnej sytuacji religijnej w Polsce i w Europie, rozwoju piśmiennictwa polemik religijnych i szerzenia się kontrreformacji, której twórca kazań O siedmi Sákrámentách był jednym z najważniejszych realizatorów. Na pochwałę zasługuje także zamieszczenie przez Autorkę rysu historycznego poszczególnych sakramentów, co niewątpliwie dopełnia rozważania lingwistyczne.
Z recenzji dr hab. Jolanty Migdał, prof. UAM
