Opis
Miasto – przestrzeń zróżnicowana językowo, kulturowo i społecznie jest serią wydawniczą ukazującą się w Bydgoszczy od 2006 roku. Zaproponowana w 2006 roku dyskusja na temat językowo-kulturowego funkcjonowania przestrzeni miejskiej (z czasem również wiejskiej) okazała się niezwykle atrakcyjna i inspirująca, skoro do rąk czytelników oddajemy już tom szósty. Swoje wypowiedzi badacze (językoznawcy, literaturoznawcy, kulturoznawcy) koncentrują wokół określonego, od drugiego tomu, szczegółowego tematu badawczego. W poszczególnych monografiach zamieszcza się rozważania zarówno o charakterze metodologiczno-teoretycznym, jak i wyniki szczegółowych prac materiałowych, w których podejmuje się różnorodne kwestie dotyczące funkcjonowania przestrzeni miejskiej i wiejskiej, m.in.: miejskiej polszczyzny mówionej, frazeologii miejskiej, gwary miejskiej, miejskiej antroponimii i toponimii, kreacji języka mieszkańców miast, językowego obrazu miasta i jego mieszkańców wraz z ich stereotypami.
Tom dziewiąty. Kilka słów ze wstępu:
Ze względu na – z jednej strony – powszechność i niezwykłą żywotność tematu kulinariów tak w języku, jak i w kulturze, ale też potrzebę jego aktualizacji, z drugiej zaś – na zauważalne braki w prowadzonych badaniach, głównie w zakresie kwestii szczegółowych, dotyczących kulinariów, raz jeszcze w niniejszym, dziewiątym już, tomie z cyklu Miasto – przestrzeń zróżnicowana językowo, kulturowo i społecznie pt. Kulinaria w językowo-kulturowym obrazie miasta i wsi podjęto tę tematykę, w sposób oczywisty i naturalny wpisującą się w przestrzeń zarówno miasta, jak i wsi. Prezentowany tom, mam nadzieję, w jakimś stopniu rewiduje, ale i kontynuuje, dotychczasowe ustalenia dotyczące kulinariów, przynosi nowe spojrzenie na zagadnienia już znane, wypełnia lukę w prowadzonych dotąd badaniach, stanowiąc tym samym całość jednorodną, spójną pod względem tematycznym, choć heterogeniczną w aspekcie metodologicznym, obejmującą 18 artykułów, pomieszczonych w czterech osobnych rozdziałach: I. Kulinaria w języku i kulturze, II. Kulinaria jako kategoria onomastyczna, III. Kulinaria w tekstach kultury, IV. Varia. Podjęta w niniejszym tomie językoznawcza refleksja w dużej mierze służy rozpoznaniu historycznych, regionalnych warstw kultury. W centrum tej kulinarnej myśli stoi człowiek, który tę kulturę tworzy i zachowuje jej świadectwa w języku. W tej językowo-kulturowej wizji prezentowany świat kulinariów stanowi raczej tło, narzędzie do opisu człowieka, jego przeżyć, zachowań, postaw i wszystkich ważnych dla niego spraw. Żywię głęboką nadzieję, że tak ujęta tematyka kulinariów w polszczyźnie zainteresuje Czytelników, rozbudzi ich poznawcze apetyty i zainspiruje do poszukiwania własnych, indywidualnych smaków.
Monika Peplińska,
Lingwistyczno-kulturowe refleksje na temat kulinariów
